Godzinami czytam notatki. Przeglądam książki. Zerkam do zeszytów. Biblioteki, które jeszcze rok temu wywoływały u mnie odruch obronny, dziś zgarniają mnie z ulic, z kawiarni, z mieszkań. Wyciągają z łóżka. Przyciągają potęgą. Rzędy pachnących kart. Zniszczone grzbiety. Strzępki kurzu.
Daty. Epoki. Wydarzenia.
Wszystko kropki.
JAK PRZESKOCZYĆ KROPKI?
Włodek Markowicz we wrześniu nakręcił swój najgenialniejszy film. „Kropki”. W marcu został nagrodzony trzema statuetkami na Gali Twórców roku 2015. Jeśli nigdy go nie widziałeś, szybko nadrób zaległości. By zrozumieć ciąg dalszy, musisz zrozumieć Włodka.
Czym są kropki? Wszystko to tytuły, imiona, granice. Daty życia twórców. Puste nazwy epok. Odległe wojny, unie, hołdy. To są kropki, które znamy na pamięć i gromadzimy bezmyślnie od lat. Dopiero w momencie, w którym zaczynasz się zastanawiać, wahać, analizować, przestajesz widzieć punkty. Dostrzegasz sens w każdym działaniu człowieka, w każdej zmianie, która zachodzi na kuli ziemskiej.
Odkąd tylko pamiętam, interesowało mnie wszystko. Chciałam znać daty ważnych wydarzeń w Polsce i na świecie, czytać dzieła Seneki, Marka Aureliusza, Platona i Pascala. Moja wyobraźnia rozciągała się aż po horyzont, gdy słuchałam o pozostałościach polodowcowych, o morenach, drumlinach, kemach i ozach. Zachwycają mnie góry, lasy i jeziora, jaskinie, pagórki i rzeki. Widzę w nich siłę natury i magię upływającego czasu, piękno i potęgę. Zaczytywałam się w lekturach szkolnych, analizowałam schematy myślenia występujących w nich postaci. Starałam się pojąć pobudki, jakie nimi kierowały, uznając ich za reprezentantów minionych epok. Ciekawiły mnie funkcje składników pokarmowych, wpływ witamin, mentalność sportowców, księży, dzieci i starców, homoseksualistów i ludzi uzależnionych. Chciałam wiedzieć wszystko i na wszystkim się znać.
To jest możliwe. Ale nie w tym tempie.
MASZ DWIE DROGI, KTÓRYMI MOŻESZ PODĄŻAĆ.
Pierwsza gwarantuje Ci myślenie schematyczne i wysoką zdawalność egzaminów. Druga nie daje Ci pewności, że wszystko zrobisz na czas, bo zrozumienia nie można przeliczyć na godziny. Musisz pracować we własnym tempie – tak długo, aż w pełni dotrze do Ciebie sens tego, czego się uczysz. Jeśli jest w Tobie pracowitość i ciekawość świata, na końcu drogi staniesz się człowiekiem, który z pokorą przyjmuje swój los i odróżnia dobro od zła.
Liczy się każda godzina, którą spędziłeś nad cudzą biografią, każde pięć minut zainteresowania na wykładzie. Liczy się każda chwila poświęcona zdobyciu wiedzy i każda rozmowa z osobą, która widzi więcej. Musisz być świadomy, że w rzeczywistości jesteś mądrzejszy niż myślisz.
Doświadczenia, marzenia, rozmowy, emocje. Nic nie idzie na marne.
